معنی دراز کشیدن در فرهنگ فارسی عمید

به پشت روی زمین خوابیدن و پاها را دراز کردن، خوابیدن بر روی زمین یا بستر برای استراحت

معنی دراز کشیدن در لغت نامه دهخدا

ممتد کردن بسمت بالا. یا ممتد کردن بطور افقی. دراز کردن. اًطاله. تَطویل. مَت ّ. مَتن. مَتی ̍. مَغط. مُماناه: اتلئباب، دراز کشیدن راه. اِسحنطار، دراز کشیدن و ناویدن و پهنا گشتن و طویل گردیدن. تطرید، دراز کشیدن تازیانه. تَقَضﱡب، دراز کشیدن آفتاب شعاع را. تَمَتّی، دراز کشیدن پشت در کشیدن کمان. زَفر، دراز کشیدن دم. کَعطله، دراز کشیدن دست را و یازیدن. لَغد، دراز کشیدن گوش کسی را تا راست شود. مَتر و مَتْو، دراز کشیدن رسن. مَطل، دراز کشیدن آهن و رسن را. طاحی، مَمطول، دراز کشیده. (از منتهی الارب)، پای درازکرده خفتن. (آنندراج). به درازا بر زمین یا فرش یا جامۀخواب خفتن. به درازا خفتن. خفتن بدرازا. بطول بر پشت خفتن. (یادداشت مرحوم دهخدا) : از دور که روی تخت دراز کشیده بود، مانند مجسمۀ ظریف و شکننده ای بنظر می آمد. (سایه روشن صادق هدایت ص 14)، کمی بخواب رفتن. خفتن نه بخواب سنگین. اندکی استراحت کردن. (یادداشت مرحوم دهخدا)، مطول شدن. دور کشیدن. دیر کشیدن. طویل شدن. طولانی شدن. بطول انجامیدن. طول کشیدن. (یادداشت مرحوم دهخدا) : چون جنگ... قایم شد و دراز کشید فور، اسکندر را به مبارزت خواست. (تاریخ بیهقی). ملک پارسیان دراز کشید با آنک آتش پرست بودند. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 5). مقام ما در این ثغور دراز کشید و متغلبان دست درازی از حد ببردند. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 66). ما را معلوم شد که مقام شما دراز کشید، اکنون هرکه میتوانید بودن می باشید. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 67).، دست ذوق از طعام بازکشید، خفت و رنجوریش دراز کشید.، سعدی.، اِنصیات، دراز کشیدن جوانی. (المصادر زوزنی). مُلاجَّه، دراز کشیدن خصومت. (از منتهی الارب).، - دراز کشیدن سخن، مفصل و مشروح و مطول شدن آن. طولانی شدن سخن: آن قصه سخت معروفست بنیاورده ام که سخن سخت دراز کشد. (تاریخ بیهقی). چون سخن دراز کشید، بهرام گفت: مرا نمی باید کی بدین سبب میان شما گفت و گوی رود. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 77).،، طول دادن. طولانی ساختن. ادامه دادن سخن و حرف و جز آن:، گر بفرماید بگو برگوی خوش، لیک اندک گو دراز اندرمکش، ور بفرماید که اندرکش دراز، همچنان شرمین بگو با امر ساز.، مولوی.، - دراز کشیدن آواز، امتداد دادن آن. ممتدساختن آواز:، ناخوش آواز اگر دراز کشد، نه خدا و نه خلق ازو خشنود.، سعدی.، - دراز کشیدن سخن، طولانی ساختن آن. مفصل و مشروح کردن سخن. تطویل دادن آن. تطویل بلاطائل و سخن دراز و مطول گفتن. پرگویی کردن. پرحرفی نمودن. دراز نفسی کردن. اًکراء. (از منتهی الارب) :، وگر آسمانی جز اینست راز، چه باید کشیدن سخنها دراز.، فردوسی.، چنان دانم که خردمندان هرچند سخن دراز کشیدم، بپسندند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 102). خوانندۀ این تاریخ را به فضل و آزادگی، ابرام و گرانی می باید کشید در اینکه سخن را دراز کشم. (تاریخ بیهقی ص 275). مقصود اینست باقی دراز کشیدنست سخن را، چون بسیار آرایش می کنند، مقصود فراموش می شود. (فیه ما فیه ص 85).، سخن دراز کشیدیم و همچنان باقیست، که ذکر دوست نیارد به هیچگونه ملال.، سعدی.، سخن دراز کشیدیم و همچنان باقیست، حدیث دلبر فتان و عاشق مفتون.، سعدی

معنی دراز کشیدن در فرهنگ لغت هوشیار

بدن خود را بر زمین کشیدن یا در بستر قرار دادن برای استراحت، خوابیدن، بطول انجامیدن: سخن دراز کشید

معنی دراز کشیدن - جستجوی لغت در جدول جو

دراز کشیدن

فرهنگ فارسی عمید

دراز کشیدن(پُ بِ دَ)

لغت نامه دهخدا

دراز کشیدن

فرهنگ لغت هوشیار

درهم کشیدن

به هم کشیدن، ترنجیده ساختن

فرهنگ فارسی عمید

فراق کشیدن

(دَ فُ شُ تَ)

تحمل جدایی کردن. هجران کشیدن:
غم زمانه خورم یا فراق یارکشم
به طاقتی که ندارم، کدام بار کشم.
سعدی.
رجوع به فراق شود

لغت نامه دهخدا

درهم کشیدن

(پَ وَ دَ)

جمع کردن. ترنجیدن و متقلص کردن. (ناظم الاطباء). چنانچه عفصی دهان را، یا خشمگینی ابروان را. (یادداشت مرحوم دهخدا). تشنیج. تقبیض.
- روی درهم کشیدن، روی ترش کردن. سخت روئی کردن. پرچین کردن روی. (ناظم الاطباء). با چهره غضب یا نفرت نمودن. آثار خشم یا اندوه در روی پدید آوردن. (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

فراز کشیدن

(دَ جُمْ دَ)

پیش کشیدن. به سوی خود کشیدن:
چو من فراز کشیدم به خویشتن لب او
دل حسود ز غم خویشتن فراز کشید.
فرخی سیستانی.
- خویشتن فراز کشیدن، درهم شدن از غصه و رنج. رجوع به فراز شود.
، بالا کشیدن و از غلاف درآوردن شمشیر و مانند آن را:
تیغ چون بر سری فراز کشند
ریگ ریزند و نطع بازکشند.
نظامی

لغت نامه دهخدا

گرازه کشیدن

(زَگُ دَ)

زبانه کشیدن. وارزدن. شعله ور شدن

لغت نامه دهخدا

خراش کشیدن

(لَ)

ایجاد خراش در روی چیزی کردن. خراش وارد آوردن. احداث خراش کردن

لغت نامه دهخدا

دراز کشانیدن

(پَ سَ دی دَ تَ)

اطاله. (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

دوال کشیدن

(یِ جَ بِ کَ تَ)

بستن به دوال. ریسمان پیچ کردن. طناب پیچ کردن:
کشیدش سراپای یکسر دوال
سپهبد برید آن سر بی همال.
فردوسی.
یکایک همان گرد کهتر به سال
ز سر تا بپایش کشیدی دوال.
فردوسی.
کشیدش سراپای یکسر دوال
بسان یکی مرغ بی پر و بال.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

راه کشیدن

ساختن راه، بنا کردن راه میان شهرها و آبادیها اعم از راه آهن و شوسه و جز آن

فرهنگ لغت هوشیار

دراز کردن

ممتد کردن طولانی کردن، چیزی را پهن کردن گستردن، شکنجه کردن بفلکه بستن

فرهنگ لغت هوشیار